17 دسامبر 2022 - رفتارهای غذایی نابسامان (DEB) در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1، بیشتر از همسالان بدون دیابت آنها دیده می شود. خوردن احساسی، یک عامل خطر برای پرخوری در کودکان و نوجوانان در جمعیت عمومی است و با افزایش مصرف غذاهای پرانرژی و غنی از قند و چربی، همراه است.

هدف اصلی از این مطالعه، بررسی ارتباط خوردن احساسی با کنترل متابولیک (هموگلوبین گلیکوزیله، لیپیدهای پلاسما و اسید اوریک) در کودکان و نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 بود. همچنین محققان می خواستند بدانند که آیا افراد مبتلا بهرفتارهای غذایی نابسامان (DEPS-R[1] ≥ 20) نسبت به کسانی که DEB ندارند، غذا خوردن احساسی بیشتری دارند یا خیر. هدف ثانویه ی آنها این بود که آیا خوردن احساسی با علائم مختلف DEB مرتبط است یا خیر.

در این مطالعه در مجموع 212 نوجوان مبتلا بهدیابت نوع 1دو پرسشنامه را تکمیل کردند: نظرسنجی اصلاح شدهی مشکل تغذیه ای دیابت(DEPS-R)  و مقیاس غذا خوردن احساسی برای کودکان و نوجوانان (EES-C).

اطلاعات جمعیت شناختی (سن، جنس، مدت بیماری)، آنتروپومتریک(وزن، قد، BMI،BMI-SDS)، درمانی (نوع انسولین درمانی، دوز روزانه انسولین) و متابولیکی(HbA1c، کلسترول تام، HDL، LDL، تری گلیسیرید، اسید اوریک) از پرونده پزشکی بیماران استخراج شد. اطلاعات مربوط به وجود سایر بیماری های خود ایمنی نیز بررسی شد.

نتایج این ارزیابی ها نشان داد که خوردن احساسی با مقادیر HbA1c، کلسترول تام و LDL در کودکان و نوجوانان مبتلا بهدیابت نوع 1،همبستگی مثبتی دارد. افراد مبتلا بهDEB ، دارای امتیاز خوردن احساسی بالاتری نسبت به افراد بدونDEB ، هستند.

عدم بازداری یا عدم مهار(Disinhibition[2])، شایع ترین رفتار در اختلال در غذا خوردن در کودکان و نوجوانان مبتلا بهدیابت نوع 1است و با نمره خوردن احساسی بالاتر همراه است.

محققان گفتند: شناسایی و درمان زودهنگام خوردن احساسی می تواند ابزاری برای پیشگیری ازDEB در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 باشد.

برای مطالعه ی جزئیات این مقاله به آدرس منبع مراجعه کنید.

منبع:

https://www.nature.com/articles/s41598-022-26271-2